Rouveen
Het lintdorp Rouveen geniet landelijke bekendheid door zijn unieke bebouwing en landschapsstructuur. De 577 monumenten, 695 beeldbepalende panden en sinds 1988 verworven status van beschermd dorpsgezicht dragen daar zeker aan bij. Dat er nog zoveel waardevolle, historische bebouwing bewaard is gebleven, dankt Rouveen voor een groot deel aan de bewoners die terecht grote waarde hechten aan het bijzondere karakter van hun dorp.

Verschoven wegdorp
Het dorp Rouveen is van oudsher verdeeld in een aantal slagen: het Zuideindiger of Westerslag, het Munnikenslag, het Bisschopslag en het Oosterslag. Evenals Staphorst is Rouveen een verschoven wegdorp, het heeft zich in de loop der eeuwen twee keer verplaatst. Om allerlei redenen schoof de bebouwing met de ontginning mee. Landeigenaren hadden immers het recht van opstrek in de wildernis ofwel het recht om gronden het verlengde van hun reeds ontgonnen percelen eveneens te ontginnen.

Tussen 1400 en 1435 werd de kerk van de Hooidijk naar het Olde Pad verplaatst. Deze voorlaatste plaatsing van Rouveen is nog altijd te zien aan een heuveltje met dikke veldkeien aan Scholenland, achter de Schipgravenweg. De Reformatie vond plaats in de kerk aan het Olde Pad. Als er in 1635 een twist over de grensscheiding in het mosveen tussen Rouveen en Staphorst ontstaat, maakt Gysbert Sasse een kaart. De huizen staan dan al aan de huidige dijk (Oude Rijksweg). In oktober 1980 telde de Nederlands Hervormde Gemeente in Rouveen 1.625 gemeenteleden, waarmee het destijds vijftig procent van kerkelijk Rouveen vormde.